پیشینه تاریخی بتن آرمه
اگر چه گفته می شود سیمان از دیرباز توسط ایرانیان و رومیان به عنوان یک ماده ی ساختمانی به کار گرفته می شده است اما سابقه ی ثبت سیمان پرتلند به ژوزف آسپیدن انگلیسی در سال 1824 برمی گردد. از آن پس بتن غیر مسلح برای سال ها به عنوان یک مصالح ساختمانی خوب ، تولید گردید.
سابقه ی استفاده از بتن مسلح به سال 1850 برمی گردد که ژوزف لامبوت فرانسوی یک قایق بتنی را که با شبکه ای از سیم های موازی مسلح شده بود تولید کرد.با این حال اختراع بتن آرمه معمولا به ژوزف مونیر فرانسوی نسبت داده می شود. وی در سال 1867 ، ابداع ساخت حوضچه ها و مخازن بتنی مسلح به شبکه ای از سیم آهنی را برای خود ثبت نمود. از آن به بعد مونیر تا سال 1881 ، موارد متعددی از کاربرد بتن مسلح را از جمله در ساخت لوله ها و تانک ها ، صفحات و دال های مسطح ، پل های عابر پیاده ، قوس ها ، ساختمان ها و اجزای رابط خطوط آهن به نام خود ثبت نمود. با این وجود گفته می شود که وی دانش مربوط به رفتار بتن آرمه و یا روش مناسب جهت محاسبات طراحی را نداشته است.
در آمریکا ویلیام وارد (William E.Ward) نخستین ساختمان بتن آرمه را در سال 1875 در نیویورک بنا نمود.
همچنین تادیوس هیات (Thaddeus Hyatt) که در ابتدا یک وکیل بود در دهه ی 1850 تجربیاتی را در مورد تیر بتن آرمه انجام داد. وی میله های آهنی را در ناحیه ی کششی تیر قرار داد و در نزدیکی تکیه گاه آن را به طرف بالا خم کرده و در ناحیه ی فشاری مهار نمود. او همچنین میله های قائمی را در نزدیکی تکیه گاه ها برای تحمل برش به کار برد. هیات در سال 1877 یک کتاب 28 صفحه ای در ارتباط با تحقیقات خود منتشر کرد.
همچنین رانسام (Ransome) در دهه ی 1870 در شهر سانفرانسیسکو مواردی از استفاده از بتن آرمه را تجربه نمود. وی در سال 1884 ، استفاده از میله های آجدار را با پیچاندن میله هایی با سطح مقطع مربعی و به منظور فراهم نمودن چسبندگی بهتر بین فولاد و بتن ، به نام خود ثبت کرد. همچنین وی در سال 1890 ، ساختمان یک موزه ی 2 طبقه به طول 95 متر را به صورت بتن آرمه بنا نمود. این ساختمان در زلزله ی سال 1906 سانفرانسیسکو و نیز در آتش سوزی متعاقب این زلزله ، آسیب جزئی دید که این عملکرد و نیز عملکرد مناسب سایر ساختمان های بتن آرمه در آن زلزله و اتش سوزی متعاقب ، منجر به اقبال عمومی به این سیستم جدید ساختمان سازی گردید.
در سال 1903 ، تشکیل یک کمیته ی مشترک از نمایندگان سازمان های علاقمند در زمینه ی بتن آرمه در آمریکا ، نقطه شروعی برای همگانی کردن دانش طراحی بتن آرمه بود. از آن به بعد در دهه ی اول قرن بیستم آزمایشات متعددی توسط دانشمندان در آمریکا و در اروپا جهت تعیین مقاومت فشاری بتن و مدول الاسیسیته بتن انجام گرفت. از سال 1916 تا 1935 ، بیشتر تحقیقات بر ستون های بتن آرمه تحت بار محوری متمرکز گردید. در دو دهه ی 1930 تا 1950 ، ستون های بتن آرمه با بار خارج از محور ، شالوده های بتن آرمه و نیز مقاومت نهایی تیرها بیشتر مورد توجه محققین قرار گرفت.
از آن به بعد و تا کنون تحقیقات بسیار زیادی در زمینه ی رفتار قطعات و سازه های بتن آرمه انجام گرفته است. هزاران رساله ی کارشناسی ارشد و دکترا در این زمینه در دهه های اخیر به رشته تحریر در آمده است. با این وجود به اعتقاد بسیاری از افراد ، هنوز ناشناخته های فراوانی در زمینه ی رفتار اجزاء بتن آرمه وجود دارد. از همین رو در حال حاضر نیز بسیاری از تحقیقات زنده ی دانشگاه های معتبر و مراکز تحقیقاتی دنیا در زمینه ی اجزاء و قطعات بتن آرمه معطوف می گردد.
