یکی از ماشین های سنگین که در کارگاه های تولید قطعات پیش ساخته بتنی مورد استفاده قرار می گیرد تریلی می باشد. مورد استفاده این ماشین های بزرگ، حمل قطعات تولید شده در کارگاه های پیش ساخته نظیر دیوار بتنی، نیوجرسی بتنی، فیسینگ پل، قرنیز پل، وزنه تعادل بتنی تاور کرین و غیره می باشد که این قطعات را از محل تولید به محل پروژه حمل نمایند. بدین منظور در این مقاله قصد داریم مطالبی مختصر در مورد تریلی را بیان نماییم.

شناخت تریلی :
تریلی از ماشین های سنگین به کار رفته در فعالیت های عمرانی با کاربرد در حمل و نقل کالا، مصالح و مایعات به صورت های مختلف به دلیل قدرت و ظرفیت بالای خود است. تریلی انواع مصالح (سیمان، فولاد و غیره)، انواع قطعات پیش ساخته بتنی و فلزی، سوخت و دیگر مایعات، ماشین آلات سنگین عمرانی نظیر بیل مکانیکی، لودر، بولدوزر و غیره را حمل می کند.
نوعی از تقسیم تریلی ها بر اساس نوع کارایی است. نوعی برای حمل اشیاء سنگین نظیر ماشین های عمرانی یا تسلیحات نظامی و نوعی با تانکر برای حمل مایعات نظیر سوخت ها به کار می روند. مخزن هر تریلی بر اساس نوع ماده قابل حمل و چگالی آن طراحی گردیده پس نباید مخزنی که برای حمل سوخت (با چگالی 0.7) طراحی شده، برای حمل آب مورد نظر به کار رود.
نوع دیگر برای حمل انواع کالا استفاده می شوند و عمدتا به منظور حفاظت از عوامل جوی، چادر دارند. تریلی های چادری با سه محور برای حمل کالای عمومی مخصوصا باری که به صورت پالت یا جعبه است، به طوری طراحی گردیده که جعبه ها یا پالت ها پس از قرار گیری با سیم بکسل و قلاب های در نظر گرفته شده، کاملا مهار می شوند. کف این دستگاه چند لایه تخته داشته که روی آن را چادر ضد آب مقاوم بر طبق استاندارد های روز می پوشاند.
نوعی دیگر تریلی های کانتینر بر بوده و برای حمل کالا و ترانزیت در شرایطی که مسیر حمل و نقل (دریا و خشکی) تغییر می کند، به کار می روند و کفی دارای بست های انتهایی بوده که کانتینر در آن قفل می شود. نوعی دیگر تریلی های کمپرسی بوده و برای حمل مصالح فله اعم از محصولات کشاورزی، ماسه و شن و غیره استفاده می شوند. نوع دیگر دسته بندی بر اساس داشتن محور جلو در تریلی است. اگر تریلی محور جلویی را نداشته باشد نیمه تریلی موسوم و در غیر اینصورت تریلی موسوم می شود. در هر کدام از این حالات نحوه بستن کشنده به تریلی متفاوت است. چگونگی اتصال تریلی به اسب به دو گونه کلی انجام می شود. اگر تریلی دارای محور به تعداد کافی باشد و بتواند خود پایداری و تعادلش را تامین سازد، اتصال دالی به کار می رود. در این وضعیت تریلی به دنبال اسب یا واحد کشنده دیگر نظیر یک کامیون یا تریلی دیگر بسته می شود و در پشت آن به حرکت در می آید. به کمک دالی می توان با یک کشنده اگر میزان بار حمل شده و توان کشنده اجازه دهد، تعداد زیادی تریلی متصل به دنبال هم را، برای حمل بارهای کم چگالی با حجم بالا بکار برد. استفاده از چرخ پنجم یا ریش نوعی دیگر از اتصال در انواع نیمه تریلی است. در این وضعیت تریلی علاوه بر کشیده شدن توسط واحد کشنده، مقداری از وزن خود را نیز بر روی کشنده وارد می سازد.
شاسی و کفی تریلی ها معمولا هم ارتفاع هستند، ولی گاهی لازم است برای کاهش ارتفاع بار و پائین آمدن مرکز ثقل قسمت بارگیری آن با اختلاف ارتفاع ساخته شود تا محدودیتی برای حمل بار توسط تریلی موجود نباشد. تریلی هایی که چنین بارهایی با ارتفاع کمتری از حالت عادی را حمل می کنند، کفی نامیده می شوند. استفاده از شتر گلو به منظور توزیع بار بر روی ریش در این حالت توصیه می شود. شترگلو دارای ارتفاع بیشتری نسبت به کفی است و می تواند بر روی ریش سوار شود.
مهمترین قسمت تریلی کشنده اش است که متشکل از اتاق، موتور، جعبه دنده، کلاچ، ترمز، سیستم فرمان، باک، دستگاه های سنجش و تجهیزات انتخابی است. دیگر قسمت های تریلی را محورها، سیستم برق، شاسی، ریش و جک تشکیل می دهد.